Ben BEN Biz BİZ

Benden bize yolculuktur hayat dediğimiz oyun.

Erenler, evliyalar, bazı düşünürler, gurular, bazı ermiş üstatlar, tekrar tekrar yazılmış, çizilmiş ve oynanmış eserlerdeki karakterlere, çeşit çeşit sahnelenmiş bu şaheser yapıtın olduğu alana, bu oyun sahnesine “Rüya” derler.

Rüyadan uyandıkça katman katman yeni rüyaya uyanılır.

Bir düşünceyle başlar, düşünce hareketi, sesi eyleme geçirir, ses dans eder ve eylem davranışları doğurur.

Bu;

Havanın, suyun, ateşin ve toprağın oluşumunu sağlar. Boşluk ise hepsini alır, mutfak fırınında pişen hamurun önce yoğurulduğu gibi yoğurur, harmanlar, baharatlarını katar, tuzunu ve şekerinin dengesinde bir tada getirir, yoğurur da yoğurur.

İyice şekil verir, onu düzenler, fazla gelen bir kıvam varsa tartar terazisinde, tadına bakar bakar ve tekrar bakar, ta ki ilk rüyada istediği şekle gelene kadar onu hâlden hâle sokuverir. Ancak, bir şey vardır eksik olan…

Arar tarar mutfağın altını üstüne getirir. Tencereleri kaldırır, kapları devirir boşaltır, dolaplara bakar tarar…endişeyle değil sükunetle bir bakar ki…o kıvamın adı “Sevgi”dir.

Yıldızlar geçidindeki mutfakta şekil alırken, bu keşif ile bildirilir ki sadece bu kıvama gelirse o hamur asıl olan potansiyeline açılacaktır. Sadece sevgi sadece coşkuyu artırarak aşk olursa o ezelden beri güvenle söz verdiği, o özel sözünü hatırlayacak, o aşkla yaşayacak ve o aşkı BİZ bilinciyle yaşatacaktır.

Sen sözünü hatırlamak istiyor musun?