Adı Hayat

Sekizimde yitirdim babamı.
Bilhassa götürdüler.
Toprağa vermek neymiş gördüm.
Gördüm de ağlayamadım.

Sünnetimi bir masa üstünde babasız oldum.
Ne balon ne bir kutlama.
Erkek oluyorsun dediler.
Sıktım elini anacığımın, sıktım acı acı.
Acı çektim de utandım evet, ağlayamadım.

Anam: “Sensin umudum. Okuyacaksın. Okuyacaksın da büyük adam olacaksın. Kendini, beni kurtaracaksın,” dedi on birimde.

Evden ayrıldım.
Girdim yatılı okul kapısından.
Yalnızlık neymiş o gün anladım.

Yalnızlık ve kader çalmıştı kapımı bir kere.
Büktüm boynumu, sesim kısıldı.
Büktüm de ağlayamadım.

On ikimde ablamı elin adamına kaptırdım.
Geldi anam bir kış günü, verdi bahtı kara haberi.
Nasıl erkektim ben?
Teselli etmek, dik durmak neymiş o gün anladım.
Oysa yıkılmıştım.
Anladım da ağlayamadım.

On altımda subay okulunu kabul etmedim.
Anamın belki gönlü kırıldı.
Ve okudum, anamı da kardeşimi de kurtardım.
Ah anam…ama büyük adam olamadım.

Otuz ikimde baba oldum.
Hayatın en muazzam hediyeleriydi benim için.
Nimet nedir, dayanak nedir, o gün tattım.

Kırk üçümde kaybettim anamı.
Ellerimden kayıp gitti de bir şey yapamadım.
En güzel insanım, kahramanım…
Başındaydım yine. Tuttum kendimi.
Dua da ettim. Ve ağladım.

Kırk dokuzumda evden ayrıldım.
Çocuğum, ailem yok yanımda.
Yalnızlığım ise hep orada.
Her şey için teşekkürler annem.
Hep inandım, çok inandım sana Allah’ım.
Beni hiç yarı yolda bırakmadın.
Şükredip ağladım.

Varsın olsun be gülüm, olsun.
Gül de solar, ama bahara yeniden açar.
Yeter ki umut olsun.
Gün Bugün, Umutlar Yarın Olsun!

D. Tayfun Köylüoğlu
Çözüm Ortağı

1975 doğumlu olan D. Tayfun Köylüoğlu, Darüşşafaka Lisesi'nin ardından Marmara Üniversitesi İktisat fakültesinden mezun oldu. Aynı yıl, 1998’de Koçbank Teftiş Kurulunda iş hayatına Banka Müfettiş Yardımcısı olarak başladı. İş hayatının ilk yılında Marmara Üniversitesi Endüstri İlişkileri alanında Master Programına başladı. (Devamı için Tıklayınız)

Yorumlar kapalı.